Matka Polka kontra Matka Nowoczesna, czyli czym różnimy się od własnych Matek

niedziela, lipca 16, 2017

Matka Polka kontra Matka Nowoczesna, czyli czym różnimy się od własnych Matek

Jedno ze znanych afrykańskich powiedzeń mówi, że do wychowania dziecka potrzebna jest cała wioska. I nie chodzi tu o spychanie odpowiedzialności na społeczeństwo w kwestii opieki nad potomstwem. To rodzice są odpowiedzialni za wychowanie, dają dziecku kręgosłup, są też kluczowi w okresie niemowlęcym i bardzo wczesnym dzieciństwie. Jednak mam nieodparte wrażenie, że jako stworzenia społeczne, potrzebujemy ludzi, żeby się rozwinąć - rodzinę, sąsiadów, przypadkowo spotkanych przechodniów. Rodzic jest centrum świata, ale nie całością.

Dzisiaj zamykamy się w swoich mieszkaniach i domach. Odwiedzamy się, uprzedzając o tym tydzień wcześniej, planujemy życie towarzyskie i... nie wtrącamy się do nie swoich spraw. Cudownie. Ale w całym tym ułożonym i zaplanowanym świecie bycie rodzicem zaczyna się widzieć jako wędrówka bardziej samotna, samodzielna, zamknięta w czterech ścianach i skupiona wyłącznie na relacji rodzic-dziecko, najczęściej matka-dziecko. No więc Matko sobie radź - bądź kucharką, psychologiem, opiekunką, przyjaciółką, przewodniczką, wychowawczynią w jednym. Osiągnij to jak chcesz, ale rób to sama.

Zmienił się model.

Nasze Mamy, często kochane i wspaniałe, wychowywały nas w ciężkich czasach - z pieluchami tetrowymi i franiami do prania, brakiem towaru w sklepach, ubrankami dla niemowlaków, które nie rozpinały się w kroku, bez tylu zabawek i słodyczy dla swoich pociech. My pławimy się w luksusach obrastając w wygody.

Same.

Nasze macierzyństwo wcale nie wydaje się prostsze, mimo ułatwień. Co więc miały nasze zapracowane, zakopane w tetrze i upaciane zupkami, przecieranymi ręcznie z mozołem z produktów zdobytych cudem, czego nie mamy my? Przecież mamy wszystko!

Miały realnego wroga. Walczyły z brakiem i kolejkami, ciężką pracą przy praniu i zdobywaniu najpotrzebniejszych rzeczy. Nie zazdroszczę im tego, ale one wiedziały z czym walczą i nie były o te braki oskarżane. Radziły sobie i chwała im za to. My dzisiaj, mając co dusza zapragnie, nie możemy narzekać. Tak, moje drogie - nie możemy narzekać.

Jak wrócić do formy po ciąży? Jak zrzucić zbędne kilogramy? Jak zdrowo odżywiać swoje pociechy, w co je ubierać, czego uczyć? My mamy być wypielęgnowane, dom zadbany, obiad ugotowany, a najlepiej wróćmy do pracy, żeby nie "siedzieć" w domu. Gubimy się. Społeczna wartość matki rośnie pod względem oczekiwań, a maleje jako sam fakt bycia Mamą. Nie wiem, jak dla was, ale dla mnie to się nie bilansuje. Dziwisz się, że nie nadążasz? Ja też. Nie wiem już sama z czym walczę - gdzie uderzyć, żeby wygrać i jaką broń wyciągnąć, żeby się bronić. Przecież mam wszystko dla swojej wygody, tylko coraz ciężej o równowagę psychiczną.

Kiedyś wychowywaliśmy się w towarzystwie rodziców i całej świty - babć, dziadków, sąsiadów. Właściwie każdy po trochu swoją cegiełkę dołożył do nas. Rodzice byli najważniejsi, pierwsi i niezastąpieni, ale rola ludzi wokół nie pozostawała bez znaczenia. Dziś często jesteśmy w domach z dziećmi - same. Staramy się zastąpić im cały świat w pojedynkę.

Możemy łapać dystans i być asertywne - to też przecież wpisuje się na naszą listę bycia idealnym. Przecież można się psychicznie połatać - iść na jogę, walczyć o czas dla siebie i kupić sobie kilka poradników na temat tego, jak się dobrze organizować i upchnąć wszystko w tych dwudziestu czterech godzinach. Ale najtrudniej jest walczyć z własną samotnością, bo o niej nie można mówić głośno.

Bo ten brak zupek i pieluszek był ważniejszy niż nasze uczucie, ważył więcej i można było go dotknąć. Samotności matki w czterech ścianach nikt dotykać nie chce i nie chce się do niej przyznać. Posypała nam się ta nasza wioska i zostałyśmy same w swoim szałasie na skraju gęstego lasu pełnego ludzi - taka cywilizacja. Dobrze, że chociaż pieluszki mamy jednorazowe, bo tych tetrowych nie musimy prać w samotności.

prawa do zdjęcia: jcomp